Τρίτη 20 Αυγούστου 2013

Ανοίγω τους σάκους που μου 'δωσες  να κουβαλώ, να έχω μέσα μου μαζί με 'σένα.
Γρήγορα και βιαστικά.
Πού είναι η αλήθεια; Χρυσόσκονη μόνο κι ένα πυροτέχνημα, εμείς.
Χρυσόσκονη και φίδια. Φίδια από χρυσόσκονη ή  φίδια σκέτο, έχει σημασία το χρώμα;
Έχει αφού με κάλεσε.
Βουλιάζω.
Και τώρα;

Τώρα είναι άργα.
Άμμος κινούμενη, καρδιές ακίνητες.
Κι αν πλένεσαι, βρωμάς. Άμμος ομβρίων, κομμάτια της ψυχής σου.
Ικριώματα... ακόμα κι αυτά γελούν μαζί μας.
Αδυναμίες.
Τι πιο δυνατό απ' αυτές;
Για να σε βρείς... πρέπει να σε χάσεις. Χαθήκαμε μαζί κι ακόμα ψάχνουμε, μας ψάχνουμε.

Τώρα βουλιάζω.
Καλύτερα μόνος. 
Μορφέα πάρε με... για πάντα.
Καλη-νύχτα.... επιτέλους.
Εκεί θα είναι καθαρά.
Σκοτάδι.
Καληνύ...

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλύτερα μόνος;

Ανώνυμος είπε...

Σκέψεις έντονες και πολύ όμορφο γράψιμο..

Katerina V *Pause blog* είπε...

Καλησπέρα! Σ'ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου και οι προστακτικές μου άρεσαν γιατί είναι απόλυτα κατανοητές! :)
Πολύ δυνατό το κείμενό σου!