Σάτιρα, γέλιο, διάδραση... το νόημα της ζωής!

O Γιάννης Γoυλές στο πρώτο του Stand Up

Με βρήκε το ξημέρωμα, να γράφω. Ξεκίνησα το νέο μου βιβλίο, το πρώτο μου βιβλίο, πάντα με κωμικά στοιχεία. Ας γελάσουμε με τα χάλια μας. Μην το πάρεις απαισιόδοξα, προσωπικά το βρίσκω υπερβατικό. Πάνω σε αυτό προβληματίστηκα σήμερα, στην έννοια του χιούμορ. 

Μια έννοια, από την οποία πλέον βιοπορίζομαι.

Το θέμα δεν είναι τα δικά μου. Δε με νοιάζει η τέχνη, με νοιάζει η ζωή. Δε νοείται ζωή δίχως χιούμορ, μουσική, γέλιο. Στο βίντεο, ένα μουσικό κομμάτι που φτιάχνει τη διάθεση. Που φωτίζει τη ζωή. Που σαρκάζει και αυτοσαρκάζεται. Αυτός δεν είναι ο στόχος της κωμωδίας; Αγαπώ τους ανθρώπους που δέχονται το χιούμορ, που είναι ανεκτικοί, διαλλακτικοί, που αποδέχονται το σχόλιο, τη σάτιρα, την κριτική, που γελούν καλοπροαίρετα. Που ακόμα και όταν δε γελούν, δεν παρεξηγούνται. Που αντέχουν, που είναι για τα δύσκολα. Που κάνουν τα δύσκολα, έυκολα ώστε να υπάρχει ροή ζωής, συνύπαρξη, δημιουργία. Στο σατιρικό τραγούδι, θέμα ο θάνατος, τα γραφεία κηδειών... με τον πιο διαδραστικό τρόπο.

Στο δεύτερο βίντεο, εκτιμώ τον κο. Λαυρέντη Μαχαιρίτσα που δέχεται τη σάτιρα. Πολλές φορές εκεί που νομίζεις ότι προσβάλλεσαι από το χιούμορ ή ένα σχόλιο, εκεί κρύβεται η μεγαλύτερη αλήθεια. Η πιο πετυχημένη σάτιρα ή σχόλιο... αποκαλύπτει το σύμπλεγμα που κατοικεί μέσα σου, χρόνια τώρα. Εκεί που λες «δεν το δέχομαι με τίποτα αυτό», εκεί η σάτιρα... φανερώνει ένα κομμάτι σου σημαντικό, γεμάτο αγκάθια. Η αμφισβήτηση είναι υγεία, αν την αντιληφθείς, αν την αξιοποιήσεις. Και να σου πω και κάτι. Αν συνειδητοποιήσεις πόσο αυτομαστιγώνεσαι, τότε τα σχόλια των άλλων θα σου φανούν απλά χάδια. Άρα, σημασία έχει τι γίνεται ή από ποιόν;

Ο φανατισμένος είναι ένας άνθρωπος δίχως χιούμορ. Στο δυτικό πολιτισμό υπάρχουν, χωρίς να φαίνονται. Είναι αυτοί που δε δέχονται το χιούμορ όταν τους απευθύνεται, που πορεύονται αγκαζέ με το υπερ-εγω, την υπερ-ευαισθησία. Ως αποτέλεσμα χάνουν το παιχνίδι... άθελα τους. Πνίγονται. Είναι αυτοί που παρεξηγούνται. Καλώς ή κακώς, η πνευματική πενία, υπάρχει και μέσα μας. Εύκολα την αναγνωρίζουμε στο διπλανό, δύσκολα μέσα μας. Αν αντιληφθείς την αξία του χιούμορ, τότε θα αντιληφθείς τα «κακώς κείμενα» σου, με τον καλύτερο τρόπο, με το χαμόγελο. Αν αποδεχθείς το χιούμορ, τότε πορεύεσαι στο μονοπάτι της απελευθέρωσης. 

Άλλωστε, άνθρωποι έιμαστε. Με τα «συν» και τα «πλην». Όσοι δε δέχονται το αιχμηρό χιούμορ, κρύβονται πίσω από το επιχείρημα «δεν είναι χιούμορ, δεν είναι αστείο αυτό, δεν είναι τρόπος, με προσβάλεις». Δικαιολογίες; Ίσως... καλή χρονιά, με αστείρευτο χαμόγελο, χαρά, ανεκτικότητα! Για να πάει καλά το 2019!