Μια «Σκαλωσιά» διαφορετική από τις άλλες

Το κείμενο έγραψε ο Δρ. Γιάννης Γουλές

Το θέμα είναι η «Σκαλωσία» της Μαριάννας Λιανού. Ένα νέο θεατρικό έργο. Με κέρδισε, με ενέπνευσε να γράψω. 

Αφορμή, η Σκαλωσιά. Γιατί ο καθένας έχει τη δική του κι όλοι μαζί μια κοινή. Ή όχι;

Κοινωνία. Πολίτες. Κατηγορούν τους πάντες, τα πάντα. Η ευθύνη έξω από την πόρτα. Οι άλλοι. Πήρε ύφος Ντοστογιέφσκι, έτοιμος να πυροβολήσει. Να κρίνει. Φυσικά καπνίζει. Θα το κόψει. Διαβάσει κι ένα σχετικό βιβλίο. «Πως να το κόψει». Θα. Τώρα στρίβει. Τώρα το ανάβει. Σε εσωτερικό χώρο καπνίζει. Γιατί σε εσωτερικό; Γιατί μπορεί. Γιατί το κάνουν όλοι. Γιατί έχουμε Δημοκρατία. Γιατί είμαστε Ευρώπη. Ενωμένη. Γιατί η Ελλάδα είναι κατά της παγκοσμιοποίησης. Ξεχωριστή και ανθεκτική, οπότε τα σπίτια, οι ταβέρνες, τα κλαμπ καλωσορίζουν τον εθισμό και τον εθισμένο. Καλωσορίζουν τον καπνό, τα «καπνιστά» ρούχα, τον παθητικό, τον ενεργητικό. Όλα. Την ώρα που καπνίζει, συνομιλέι, κρίνει. Κρίνει άρα υπάρχει. Ψάχνει την αιτία της κρίσης, της χώρας, οι άλλοι, το κακό, το φίδι, η τρύπα, παθογένεια. Όπου να 'ναι θα το κόψει όμως. Διαβάζει και βιβλίο σχετικό. Μια Σκαλωσία. Δυο; Τρείς; Πόσες; Καμία;

Μόδα. Κάναμε μόδα. Τι; Παρατηρούμε, βλέπουμε, αφουγκραζόμαστε, κρίνουμε, απαξιώνουμε. Κι αυτό που παρατηρείς, ο καθρέφτης. «Μα είναι δυνατόν; Τι σχέση έχω εγώ με αυτούς;». Δε τη βλέπεις τη Σκαλωσιά. Μέσα σου δεν είναι; Όχι;

Τα όνειρα. Ναι τα όνειρα, που πήγαν; Ζουν; Αναπνέουν; Τα θάψαμε; Άντεξαν στο χρόνο; Είναι και η επιβίωση. ‘Άλλη Σκαλωσιά. Καλά μη Σκαλώνεις.

Και ένα ερώτημα. Για ποιο λόγο ήρθες στη Γη; Για να πετάξεις ή να πνιγείς στα σκατά; «Λίγο απόλυτο σε βρίσκω Γιάννη μου. Τι λέξεις είναι αυτές; Σκατά. Άνθρωπος με διδακτορικό, γράψε λίγο πιο εκλεπτυσμένα, πρόσεχε την εικόνα σου». Αυτά είναι, ζεις για να αρέσεις, το καλό παιδί… των άλλων. Σε υιοθέτησαν. Νονές; Οι κοινωνικές νόρμες. Σκαλωσιές παντού ή είναι ιδέα μου; Όχι;

Όνειρα πνίγηκαν. Πάει το όνειρο, ο στόχος, το όραμα. Πάει όντως; Ναι, πάει, έσκασα, δεν αντέχω άλλο. Ποιος σου είπε να αντέξεις; Ποιος και να σκάσεις; Το εμπόδιο «Ελλάδα», μια καλή δικαιολογία, μια καλή Σκαλωσιά για όποιον έχασε το στόχο. Ποιο στόχο; Έχεις και στόχο; Πως τολμάς;

Εντάξει. Υπάρχει και η χαρά. Μη 'σας μαυρίσω πρώτη εβδομάδα του χρόνου. Δεν υπάρχει μόνο μαύρο αλλά και πολλά όμορφα χρώματα - συναισθήματα. Καλλιτέχνες που αγαπούν το ρίσκο, που παίρνουν πρωτοβουλία, που αγαπούν την ευθύνη. Νέοι συγγραφείς που αξίζουν την προσοχή μας, όπως η Μαριάννα Λιανού με τη Σκαλωσιά της.

Κι αν βαρεθήκαμε τα ίδια και τα ίδια, ας τιμήσουμε το νέο, το νέο καλλιτέχνη και το έργο του. 

Στο έργο και η ασυννενοησία. Η ασυνεννοησία... σαν αόρατο νέφος. Μπορούμε άραγε να συνεννοηθούμε; Να δημιουργήσουμε κάτι, έστω μια κλοπή, ε; 

Ένα σύγχρονο έργο για δύο πρόσωπα. Σκαλωσιά της Μαριάννας Λιανού.

Δύο πρόσωπα κι ένα απελπισμένο σχέδιο. Να εισβάλλουν σε μια μικρή, δημοτική βιβλιοθήκη για να κλέψουν ένα χειρόγραφο. Ένα χειρόγραφο του εθνικού ποιητή του τόπου, που ανακάλυψαν ξεχασμένο μέσα στο άτακτο αρχείο της βιβλιοθήκης και σκοπεύουν να το πουλήσουν. Μια Σκαλωσιά το βασικό τους εμπόδιο. Ένα εμπόδιο που τους αναγκάζει να συναντιούνται ξανά και ξανά. Κάθε συνάντηση κι ένα σημείο ένωσης, σύγκρουσης και διασταύρωσης του ενός με τον άλλο, αλλά και του καθενός με τον εαυτό του. Μια λάμπα δρόμου φωτίζει τις πιο ανομολόγητες επιθυμίες, τα ένστικτα, τις σκέψεις, τους φόβους και  τα όνειρα που κρύβουν μέσα τους. Δυο σκαλάκια, το κατώφλι των συναντήσεών τους.

Οι ηθοποιοί Χαρά Τζόκα και Σταύρος Τσιτσόπουλος 

Σκηνοθετικό σημείωμα

Η παράστασή μας χτίζεται πάνω στο τώρα.

Ένα τώρα που αντικρύζουμε κάθε πρωί ξυπνώντας.

Ένα τώρα που μπαίνει μέσα στην παράσταση σαν αναπόσπαστο κομμάτι της τόσο από το ίδιο το κείμενο όσο κι από τις προσωπικές ιστορίες των ηθοποιών που ακούγονται.

Ένα τώρα που φέρει τις μνήμες του χτες  αλλά και τις προσδοκίες του αύριο. Ένα αύριο που έρχεται και επανέρχεται σαν φωτεινός φάρος όπου οι ήρωες εναποθέτουν την ελπίδα τους.

Ένα τώρα που περιέχει μια σκαλωσιά.

Η σκαλωσιά, στη συνήθη χρήση της, είναι μια προσωρινή κατασκευή που στήνεται για να διευκολυνθούν οι επισκευές ενός κτιρίου. Στο έργο, η σκαλωσιά γίνεται το εμπόδιο που ορθώνεται μπροστά στους ήρωες. Για εμάς, η σκαλωσιά είναι η βοήθεια που προσφέρει ο ένας στον άλλο βαστάζοντάς τον, όπως ακριβώς είναι και με ό,τι κουβαλάει.

Σκαλώνω: εγκλωβίζομαι σε στενό χώρο, έτσι ώστε να περιορίζεται η ελευθερία των κινήσεών μου.

Συναντώ: αντιμετωπίζω, βρίσκω, διασταυρώνομαι, σμίγω, βλέπω

Από το σκαλώνω ως το συναντώ κι από το συναντώ ως το σκαλώνω, δημιουργήθηκε  για εμάς, ένα δυναμικό πεδίο εξερεύνησης.

Συντελεστές παράστασης:

Συγγραφέας: Μαριάννα Λιανού

Σκηνοθεσία: Μαριάννα Λιανού, Άννα Χανιώτη

Σκηνογραφία: Τίνα Τζόκα

Σχεδιασμός ήχου: FasmaTwist

Σύνθεση τραγουδιού: Δεσποινίς Τρίχρωμη
Φωτισμοί: Εβίνα Βασιλακοπούλου
Φωτογραφίες: Αναστασία Γιαννάκη
Artwork και σχεδιασμός αφίσας: Γιώργος Γούσης

Παίζουν: Χαρά Τζόκα, Σταύρος Τσιτσόπουλος

Info:

Τοποθεσία: ΘέατροTempusVerum-Εν Αθήναις, Ιάκχου 19- Γκάζι (Μετρό-Κεραμεικός)

Ημερομηνία: Πρεμιέρα: Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2019, στις 19:00. Ημέρες & ώρες παραστάσεων: κάθε Τετάρτη & Παρασκευή στις 19:00. Διάρκεια: 60’

Τιμές Εισιτηρίων: 10€, 7€ (μειωμένο), 5€ (ατέλειες)

Πληροφορίες-Κρατήσεις εισιτηρίων: Τηλ.: 210-3425170

Το κείμενο έγραψε ο 

Δρ. Γιάννης Γουλές

Χημικός - Ηθοποιός