-Μήτσο, τι έχει χαθεί;
-Η ελευθερία.
-Μπορεί...
-Μπορεί;
-Υπάρχει μοναξιά, τι λες;
-Υπάρχει μοναξιά, τι λες;
-Μπορεί...
-Πάλι μπορεί;
-Λύση, υπάρχει;
-Κάθε άνθρωπος, μια ξεχωριστή εξίσωση, μια ξεχωριστή περίπτωση.
-Μάλιστα κ. Φιλόσοφε. Λύση, υπάρχει;
-Μπορεί...
-Επιστροφή στην παιδικότητα;
-Δηλαδή;
-Λίγο θέλω, λίγο χρώμα, λίγη αφέλεια...
-Λίγη εμπιστοσύνη;
-Λίγη;
-Παλιά, παίζαμε κρυφτό.
-Τώρα;
-Κρυβόμαστε απ' τον εαυτό μας, στο καβούκι της φιλοδοξίας.
-Λες;
-Μεγάλο καβούκι, λαμπρό. Λαμπρό και ισχνό.
-Λύση, υπάρχει;
-Επιμένεις;
-Επιμένω!
-Επιμένεις;
-Επιμένω!
-Μπορεί...
-Πάλι μπορεί; Μπορεί και μπορεί. Μπόρα και κασίδα... Εγώ πιστεύω, ναι... υπάρχει! Δεν ξέρω για λεφτά... "Λύσεις όμως... υπάρχουν"!
-Λύση ή λύσεις;
-Λύσεις!
-Που είναι;
-Μέσα μας!
-Λύση ή λύσεις;
-Λύσεις!
-Που είναι;
-Μέσα μας!
-Είσαι αισιόδοξος;
-Χαίρομαι!
-Μπορεί...
-Όχι μπορεί, χαίρομαι...σίγουρα!
-Μπορεί...;
-Μπορεί λοιπόν, αφού το θέτεις έτσι... μπορεί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου