Σάββατο 15 Ιουνίου 2013

Υπάρχει ελπίδα;



     
      Η ζωή ποδήλατο...
      Εκεί το πρόβλημα, εκεί και η λύση;
      Ποδηλατοπορείες. Μόδα ή θεσμός;
      Εύχομαι το δεύτερο.
      Εύχομαι.. να κάνουμε τη ζωη μας τέχνη, ποίηση.
      Να ποιήσουμε.
      Αν όχι τώρα, πότε;            
      Ένα ποδηλατόπαιδο δεξιώθεν, ατενίζει το μέλλον.
      Άγνοιας ευλογία;
      Γνωρίζει ότι πριν καν γεννηθεί χρωστούσε;
      Αυτό και τα παιδιά του...  
      Υπάρχει ελπίδα; 
      Πού;



      

       
     

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Όσο ψηλά κι αν ανεβείς εδώ θα παραμένεις
Θα σκοντάφτεις και θα πέφτεις εδώ μες στα χαλάσματα
χαράζοντας γραμμές
εδώ θα επιμένεις δίχως βία
χωρίς ποτέ να καταφύγεις στη βολική απόγνωση

ποτέ στην περιφρόνηση
κι ας έχουν σήμερα τη δύναμη εκείνοι που οικοδομούνε ερημώσεις
κι ας βλέπεις φάλαγγες ανθρώπων να τραβάν συντεταγμένοι
για το ξυλουργείο
να δέχονται περήφανοι
την εκτόρνευσή τους
και να τοποθετούνται στα αυστηρά τετράγωνα
σαν πιόνια.
Εσύ θα επιμένεις σαν να μετράς το χρόνο με τις σειρές
των πετρωμάτων
σάμπως να σουν σίγουρος πως θα 'ρθει μια μέρα
όπου οι χωροφύλακες κι οι επαγρυπνητές θα βγάλουν τις στολές τους.

Εδώ μες στα χαλάσματα που τα σπείραν άλας
θέλεις δε θέλεις θα βαδίζεις
υπολογίζοντας την κλίση που θα 'χουν τα επίπεδα
θα επιμένεις πριονίζοντας τις πέτρες μοναχός σου
θέλεις δε θέλεις πρέπει ν' αποχτήσεις έναν δικό σου χώρο.

ΝΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ! ΚΙ ΑΣ ΛΕΝΕ!!