Πέμπτη 13 Ιουνίου 2013

Αυτός


Αυτός, που κλέβει όνειρα παιδιών θεσπίζοντας νόμους, άραγε τους εφαρμόζει ο ίδιος; 

Αυτός, που εφαρμόζει Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, άραγε έχει  περιεχόμενο ο ίδιος;

Αυτός, που υβρίζει τον καθρέφτη.

Αυτός, που ψάχνει δουλειά αλλά δεν έχει βρεί τον εαυτό του, που επιλέγει & επιλέγεται.
 
Αυτός, ανάμεσα σε κινητά 3G, lol & tag.

Αυτός, φοράει παπούτσια πράντα,  ξέρει όμως που πηγαίνει;

Αυτός που 'υποσιτίζεται' τρώγοντας φιλέτα γαλοπούλας. Ιδεολογία από Δευτέρα..

Αλλά και 'γω

που δε σηκώνομαι από τον καναπε 

που υπηρετώ θητεία στη Ψαρρού μ' αρβύλες χαβαγιάνας  

που δεν ονειρεύομαι

που είμαι το αύριο αλλά μοιάζω με χθές

που δεν εργάζομαι, δουλεύω

που... είμαι νέος... αν δεν προσεγγίζω το νέο;

που έχω ασφάλεια αλλά νιώθω ανασφαλής

που... πιθανότερο είναι να βγάλει μαλλιά ο Δένδιας... παρά να πάρω σύνταξη

που είμαι ότι φοράω

που αντί για βλέμματα και σκέψεις... ανταλλάζω like

που ζω σε μια εποχή που μοιάζει με προκατεψυγμένη πατάτα.

που αποκήρυξα όλα τα παραπάνω, ξεβολεύτηκα. 

Και τώρα.. πως θα ζήσω; 

Ζεις αν δεν επιβιώνεις κι όταν επιβιώνει πάλι, ζείς; 

Να 'χαν τα όνειρα, θερμίδες...

Έχουν... άραγε;

Πες...

Γιάννης Γουλές

*Ο Γιάννης Γουλές είναι υποψήφιος διδάκτωρ της Ιατρική Σχολής Αθηνών. Έγραψε και παρουσίασε - με τους μωβ σκίουρους - το θεατρικό έργο Υδροχλώριο στο Bios, στo πλαίσιo του Bob Theather Festival (διαγωνισμός νέων θεατρικών ομάδων Scratch Night, Μάιος 2013).


 
 

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Φυσικὰ καὶ ὀνειρεύομαι.
Ζεῖ κανεὶς μόνο μ᾿ ἕνα ξερὸ μισθό;

Πόσο συχνά;
Κάθε ποὺ ἐγκαταλείπουν συχνότατα ὅλοι.

Ἐπηρεάζουν τοὺς ἀπόντες τὰ ὄνειρά σας;
Βέβαια. Τὸ ξανασκέφτονται καλὰ
καὶ μᾶλλον μετανιώνουν ὁριστικά τους ὅλοι.

Εἶναι ἐλευθέρα ἡ εἴσοδος;
Ὄχι ἐντελῶς. Ζητάω τὴν ἄδεια τοῦ ὀνείρου
πρὶν ἐλπίσω. Μοῦ τὴν δίνει ἐν γένει
μαζὶ μὲ κάποιες ὁδηγίες αὐστηρές.
Νὰ πιστέψω δίχως ν᾿ ἀγγίξω
νὰ μὴ μιλήσω διόλου στὸν καπνὸ
γιατὶ εἶναι ὑπνοβάτης καὶ θὰ πέσει
μόνο διὰ τοῦ βλέμματος ν᾿ ἀφήσω
τὸ αἴτημά μου στὴν κρεμάστρα
ὅ,τι μοῦ δοθεῖ νὰ τὸ δεχτῶ
κι ἂς μὴν ἔχει καμιὰ ὁμοιότητα
μ᾿ αὐτὸ ποὺ ζωγραφίζει ἡ ἔκκλησή μου -
θὰ τὴν ἐπανέβρει μόλις ξαναχαθεῖ.

Ἕνα μόνο δὲ μοῦ δίνει τὸ ὄνειρο.
Τὸ ὅριο. Ὣς ποῦ νὰ κινδυψέψω.
Γιατὶ τότε πιὰ δὲν θὰ ἦταν ὄνειρο,
Θά ῾ταν γεράματα.

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=nIxfVG0jdes '

Ζητάω από τον ''αυτόν'' / ''αυτά'' .. σωτηρία στη ζωή μου. Έτσι με έμαθαν ότι πρέπει να φέρομαι. ''Οι κάποιοι'' δεν έμαθαν να βιώνουν την αξία και τη χαρά της προσφοράς στο σύνολο.

Καλύτερα να μείνω η καμία για τους κύκλωπες αυτούς. Η αλαζονεία τους κάνει να αρνούνται να δουν με ανθρωπιά τον κόσμο μας.

Θα με χορτάσουν τα όνειρα μου!!

Ανώνυμος είπε...

Ζεις αν δεν επιβιώνεις κι όταν επιβιώνει πάλι, ζείς;
exeis apolito dikio,me ksenerosan oi skepseis sou

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=wauzrPn0cfg

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=wauzrPn0cfg