Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2008

"Το τώρα μου"


Δεν ξέρω τι έχω πάθει τον τελευταίο καιρό. Νοιώθω σαν Cinquecento στην κορυφή της Δίρφης.

Οι σκέψεις μου δεν έχουν αλυσίδες;
Η πυξίδα χάλασε ή ο θερμοστάτης;
Έκλεισα τα μάτια-το μπαρμπρίζ θόλωσε-ήταν ο μόνος τρόπος για να δω.
Οι πολιτικοί, η ακρίβεια, το ξερό μας το κεφάλι, το μέσον, το κτηματολόγιο...ανακυκλώνουν την greek vlakia.

Το νέφος της γκρίνιας-αγνοώντας τη συνθήκη Κιότο-διείσδυσε και στο βλέμμα μας. Τι μένει λοιπόν;

Να κοιταχτούμε στον καθρέπτη.
Να κλείσουμε τα μάτια και να πάρουμε 1 γαμ... ανάσα (Ουφ!).
Να θυμηθούμε το πρώτο μας φιλί.
Τα παιχνίδια μας στην άμμο.
Να γαργαλίσουμε τον πόνο, να γελάσουμε με την χοληστερίνη, κυρίως με το μισθό μας και να ξαναθυμηθούμε πως το καλύτερο χάπι είναι το γέλιο...

I leave u now...γιατί κάνει και κρύο εδω στη Δίρφη.

Γιαννάκης

ΥΓ Η κρίση είναι μέσα μας!

Δεν υπάρχουν σχόλια: