Ένα κείμενο για το ελληνικό ολοκαύτωμα.
Το μέλλον δύσκολο σε ένα οργανισμό που σαπίζει στα παρά…παρα-κράτος, παρα-νομία, παρά-παιδεία… Για τον παρά και τα παρά…ζήτω που καήκαμε. Ένα συγγνώμη, εκ μέρους μου στα 58 αντισώματα που χάθηκαν. Στην 95χρονη γυναίκα που επέζησε από πείνες, πολέμους, δυστυχίες αλλά όχι από το μίσος…και…στην μάνα που ακόμα αγκαλιάζει τα τέσσερα αγγελούδια της. Οι κραυγές τους ακόμα αντηχούν στα αυτιά μου. Συγγνώμη στις νέες γενιές. Συγγνώμη.
Δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες "Ελευθεροτυπία" και στην τοπική "Ο Κόσμος του Αστακού"
1 σχόλιο:
''~~''
( @ @ )
------------.oooO--(_)--Oooo.------------
Τα πες όλα με λίγες και απλές λέξεις ... Οτιδήποτε άλλο είναι περιττό!!! Ζητώ και εγώ συγνώμη από τις επόμενες γενιές... Αλλά πλέον ένα απλό συγνώμη δεν αρκεί!!!
-----------------------------------------
(____||____)
Δημοσίευση σχολίου