Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

Οι Χαλασοχώρηδες



«Η φιλοδοξία είναι η νόσος των χορτάτων,
 η λαιμαργία είναι των πεινασμένων το νόσημα»


"Οι Χαλασοχώρηδες" γράφτηκαν το 1892, ένα έτος πρίν την πτώχευση του '93 από τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.

Σήμερα, το 2012, μια θεατρική ομάδα νέων ταλαντούχων ηθοποιών ανεβάζει στο θέατρο Αλκμήνη την πολιτική κωμωδία του Παπαδιαμάντη. 

Ο Παπαδιαμάντης, ιδιαίτερη προσωπικότητα. Τον γνώρισα καλύτερα, ως ήρωα του νέου μυθιστορήματος του Κώστα Μουρσελά "Στην άκρη της νύχτας".

Τι εστί Παπαδιαμάντης; Σε αντίθεση με τον Μολιέρο, τον Γκολντόνι, τους σύγχρονους κωμικούς που γράφουν...στην αυλή του βασιλιά, ο Αλέξανδρος όχι μόνο συναστρεφόταν το περιθώριο, ήταν κομμάτι του. 

Το 2012, η σκέψη του σκιαθίτη συγγράφεα... αντίδοτο, πυξίδα στο χάος του σήμερα, εξηγεί πολλά, βάζει τα πράγματα στη θέση τους.
 
Συγκεκριμένα οι "Χαλασοχώρηδες", βάζουν την κρίση... στη θέση της. Εξηγούν τι γίνεται σήμερα, πώς και γιατί.  Κι είναι να απορείς, ο Παπαδιαμάντης είναι πολύ μπροστά ή εμείς πολύ πίσω;

Τι εστί "Χαλασοχώρηδες" λοιπόν; Ανελέητη ψηφοθηρία! Τι άλλο; Διακωμώδηση των παθογενειών μας, οι οποίες...ένα χρόνο πρίν την πτώχευση του 1893, βρίσκονται σε έξαρση. Με τους "Χαλασοχωρηδες" κατανοείς γιατί φτάσαμε εδώ που φτασαμέ, γιατί... νοσήσαμε.

Εντάξει, με γοητεύει η σκέψη του Παπαδιαμάντη, οι καταστάσεις, οι χαρακτήρες του. Δεν θα αγιοποιήσω τον ποιητή, ούτε την παράσταση στο "Αλκμήνη". Η παράσταση είχε αδυναμίες, όπως και ΄μείς άλλωστε. Αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός πως "Οι Χαλάσοχώρηδες", αυτοί οι νέοι ηθοποιοί στο Αλκμήνη, με το ρυθμό, το πάθος τους, με γοήτευσαν. Αυτή η παράσταση με άγγιξε, είχε κάτι να πεί. Είχε χιούμορ, είχε ουσία!
 
Νέοι ηθοποιοί που σέβονται τον αποδέκτη. Γιατί το λέω αυτό; Η σκιαθίτικη ντοπιο-λαλιά δεν κούρασε καθόλου. 

Επιτέλους είδαμε πολιτικό θέατρο, όχι χαζο-επιθεωρησούλες, αστειάκια...lol. Μια ομάδα που κάνει "θέατρο-θέατρο"... πώς λέμε "καρέτα-καρέτα", έτσι! 

Μια ομάδα, κυριολεκτικά ομάδα, όχι ο καθένας το δικό του. Ταλαντούχα παιδιά που μεταφέρουν με αμεσότητα και χιούμορ τους χαρακτήρες, την εποχή, τους στοχασμούς του Παπαδιαμάντη. 


"Οι Χαλασοχώρηδες" στο "Αλκμήνη" με γοήτευσαν. Μια θεατρική ομάδα... ονειρεύεται σε πείσμα των καιρών. Αν δεν είναι αυτό τέχνη, τι είναι;

"Keep going guys" ή καλύτερα "keep dreaming". Εύχομαι να πραγματοποιήσουμε τα όνειρα μας για να ομορφύνουμε την πραγματικότητα. Τι άλλο απέμεινε άλλωστε;

Γιάννης Γουλές 

ΥΓ Τι όμορφη σκηνοθεσία!

Δεν υπάρχουν σχόλια: